Ahmet Erhan'ın En Güzel Şiirleri ve Kitaplarından Sözler

Ahmet Erhan Sözleri

Ahmet Erhan'a ait en güzel sözleri siz değerli okurlarımız için bir araya getirdik. Ahmet Erhan'ın sözleri ve şiirlerinde aşkın büyüsünü, acının derinliğini yakalayacaksınız. Erhan'ın sözleri insanın yüreğini sızlatır cinstendir. İşte, hüzün dolu Ahmet Erhan Şiirleri;

Göreceksen şimdi gör beni... Çünkü tabutlar ışık geçirmez.

Yalnızlık, yalnızlık bari sen elimden tut. Ölümse ölüm yaşamsa yaşam ayna, hep aynı ayna.

İntihar diye bir şey yok bu dünyada. Ölümle biten bir intihar yok. Asıl intihar, gün gün yaşamakta.

Senin tam köşeyi döndüğün yerde, hep sıradan bir sokak adı olayım.

Yağmurda öleyim, su çeksin bedenim. Sokağın ortasında serseri bir ağaç gibi.

Kanayan bir yerimiz de yok, alışkanlıktan tütün basıyoruz her yanımıza

Sararmış bir devrimci fotoğrafıdır hayatım. Yaşamak, seni seviyorum Demenin başka türlüsü.

Şimdi karalıyorum takvimdeki bütün rakamların üstünü artık. Sıfırdan ötesini aklım almıyor.

Tünel karanlık, tren yorgun,raylar eski Gönlümde sonsuz bir kaçma isteği.

Buz üstüne yazmak isterdim. Bütün bu şiirleri... Ve sonra çekip gitmek Dalgın bir cırcır böceği gibi.

Çok uzakta biri var sanki beni bekliyor. Günlerin ayların yılların tükendiği bir yerde

Bir salyangoz kadar olamadım, der şair. Ayak izlerimi tutmayan topraklarda yürüdüm. Üstüne titrediğim her şeyi yitirmeyi öğrendim çoktan.

Bir demli çayla kandırırdık acıyı.

Yorgunum.Pencereme dolanma ay ışığı bu gece.

Gözlerimle sokaklara abandığımda yalnızlığı bulursam. Öksüz ve dağınık kitaplarımı bulursam. Odalarda, evlerde. Her radyoda yürek tellerini titreten bir türkü bağırırsa. Pencereme dolanma ay ışığı.

Tünel karanlık, tren yorgun, raylar eski, gönlümde sonsuz bir kaçma isteği.

Çok uzakta biri var... Kaçarak seviyor beni...

Duygusal Ahmet Erhan Şiirleri

Bazı şiirler vardır okuduğunuz zaman boğazınıza düğümlenir, bir türlü çözülmez. İşte, Ahmet Erhan'ın şiirleri de acının içseleştirdiği bir iç sesi olarak ruhunuzu düğümler. Ahmet Erhan'ın en çok sevilen, sizleri hüzüne, yalnızlığa boğan şiirleri;

Bugün de Ölmedim Anne

Yüreğimi bir kalkan bilip sokaklara çıktım

Kahvelerde oturdum çocuklarla konuştum

Sıkıldım, dertlendim, sevgilimle buluştum

Bugün de ölmedim anne

Kapalıydı kapılar, perdeler örtük

Silah sesleri uzakta boğuk boğuk

Bir yüzüm ayrılığa, bir yüzüm hayata dönük

Bugün de ölmedim anne

Üstüme bir silah doğruldu sandım

Rüzgar, beline dolandığında bir dalın

Korktum, güldüm, kendime kızdım

Bugün de ölmedim anne

Bana böylesi garip duygular

Bilmem niye gelir, nereye gider?

Döndüm işte; acı, yüreğimden beynime sızar

Bugün de ölmedim anne.

***

Yalnızlık

Yalnızlık, yalnızlık

Bari sen elimden tut

Gece yarısı aynalarda

Suçlu ve ezik

Gözlerim kan çanağı

Cinnete dönüşen bir dinginlik

Duruyorum karşında

Şarap taşlaşıyor

Midemde ve beynimde

Mavi mavi tüten sigara

Giderek mora çalıyor

Yalnızlık, yalnızlık

Bari sen elimden tut

Suflör kullanma

Dost seslerini dudağınla ısıtıp

Gece, hep aynı gece

Karbon kağıdıyla çoğaltılmış

Gibi kara ve soğuk

Ellerim, beynime alkol serpiyor boyuna

Niye böyle, neden

Sormuyorum artık

Yalnızlık, yalnızlık

Bir kez olsun kuğuların türküsünü

Tersinden söyleyeyim

Ölümse ölüm

Yaşamsa yaşam

Ayna, hep ayna, ayna...

***

Akşam Güneşi

Hayatım temsili bir yenilgi gösterisidir

Okulu seven çocuklara bıkkınlık getiren

Yağmurda yalnız kalır, seyircisi yoktur

Onun için yaşamak alelade bir lükstür

Rüzgara karşı kalem oynatır hayatım

Damla damla büyür beyninde bir gül

Bir şiirdir ve hiç de kötü değildir

Dizeleri birbirine iteleyerek geçer

Sararmış bir devrimci fotoğrafıdır hayatım

Genelevi bulamayan yeniyetmeye benzer

Yalnızlığı yalnızlıktır ve çok sıradandır

Her hafta sonu annesini görmeye gider

Kartpostal görüntüleri ile intihar eder

Donar kalır bir aynada eli yüzü çıplak

Altıncı filo gibi bir şeydir, isyanlar bastırır

Yasaktır elini koynuna sokmak yasaktır

Sonuçta bir hayattır,naftalinler kullanır

Parası çıkmazsa gider sakal bıyık bırakır

Sevgilisi yoktur ve artık sevgisi de yoktur

Radyoda söylenmeyen bir ölüm sessizce kepenklerini kapatır...

***

Yurdum Gibi Yaralıyım

Yurdum gibi yaralıyım

Ne eksik, ne fazla

Berin bir uçurumum

Bütün haritalarda

Geceleri çığlıklar

Giriyor düşlerime

Dirlik nedir bilmedim

Yalan yanlış tarihimde

Yurdum gibi yaralıyım

Dünyaya karşı ben

Yılar değil yıllar, umudumdur

Sessizce küllenen...

***

Akasya, Seviyorum

Su taşı dürtüyor şimdi

Yağmur bulutu

Çocuk annesini-

Uyan, artık eskisi gibi değil dünya

Seviyorum

Günyüzü görmemiş bir dalın hüznü

Akıyor damarlarıma

İliklerimi yakıyor

Göl kıpır kıpır

Sazlıkların ardından sıçrayan balık

Diyor ki bana-

Artık eskisi gibi değil dünya

Sıva kollarını

Ellerini taşın altına sok

Bir yapı kur kalbinin kıyılarına

Seviyorum

Alnımdaki derin çizgilerden

Savrulan toz

Umurumda değil

Gözaltlarımda büyüyen tepecikler

Yaşanmamış yıllarıma hatıra olsun

Ve titreyen ellerim

Ve daha ne çok şey

Hayatla ilgili, ölüme ilişkin

Umurumda değil

Basılı kağıtlarda kalan şiirler

Kalsın ve unutulsun

Denize yakın uçan kırlangıç gibiyim

Dilleri yakan sarhoşluğum

Dillere düşen

Soluk bir çerçevede dursun

Seviyorum

İznik gölünde sonbahar

Damla damla karışıyor ölgün yıllarıma

Adını bilmediğim bir ağaçtan

Birdenbire kopan yaprak

Tam kalbimin üstüne konuyor

Uğursuz dünya

Yenilmeyeceğim

Damarlarımda uyuklayan kan haykırıyor

Seviyorum

Artık eskisi gibi değil

Bütün kirleri ve nemleri kusuyor bedenim

İşte burada

Tam işte burada

Kırküç yaşındaki cismim

Sevgilim

Yeni bir ad bulmalı sana

Yastığımdaki kokunu avcumda tutuyorken

Varsın dokunmayayım hiçbir şeye

Avcumu ağzıma bastırıyorum

Deliyim

Böyle dolaşıyorum sokaklarda

İznik gölü

Görmedim ki daha önce

Bir çini tabak gibi

Desen desen

İnce

Mavinin bütün tonlarıyla haykırıyorum

Seviyorum

Ölmem artık dünya ölmezse

Göl kuşum benim

Güz çiçeğim

Sen de seviyorsun biliyorum

Kadınım ol

Kuluçkaya yat dokuz ay on gün

Akasyaların üstünde

Seviyorum

Kanımdaki yıldız geçitim

Dirliğim, diriliğim

Alfabemdeki ilk ve son harfim

Dinginliğim

Hiçbir sözlükte yerin yok senin

Umurumda değil

Güneşi süzen akasya

Ankara’m İstanbul’um bütün şehirlerimsin

Akasya

Senin adın Akasya olsun

İznik gölü gözlerini kapıyor

Utanıyor mu biz öpüşürken

Yoksa akşam mı oluyor

Seviyorum

Yağmur altında yürümek gibi bir şey bu

Sevinçten ürpererek

Damla damla

İyi ki akşam oluyor

Seninle birlikte geliyor

İznik gölü de yatağıma

Akasya

Seviyorum...

***

Çözemediğim Bir Şeyler Var Hayatımda

Çözemediğim bir şeyler var hayatımda

Sualtı gibi derinlerde sessizce bekleyen

Dirensem, daha ne kadar direnebilirim artık

Nereye kadar gidebilirim, gitsem?

Aradığım nedir, o kentten bu kente?

Adressiz yaşamak da sıkar insanı gün gelir

Gider heyecanlar, istekler, gülümseyişler

Yüreğimdeki denizin suları birden çekilir.

Özleyip de vardığım her yerden, hemen kaçsam diyorum

Ne aradığımı biliyorum, ne bulduğumu

Bilmem neresinde yanıldım ben bu hayatın?

Yüreğimi kabartan o sevinç, şimdi sonsuz bir acı oldu.

Taşlar yığılmış önüne en güzel, en anlamlı duyguların

Uçsuz bucaksız bir tüneldeyim ve her yanım karanlık

Koluma giriyor bazı adamlar, bir şeyler söylüyorlar

Kalıplaşmış, sıkıntı verici, güdük.

Oysa acı diye bir şey var bu dünyada

Ölüm var -ki yüreğimde bu boşluğu yaratan birazda odur.

Yanıbaşımda ölüp gitti dostlarım, ben bakakaldım

Gözyaşlarının da bir yerlere gömüldüğü görülmüş müdür?

Çözemediğim bir şeyler var hayatımda

Sanki ilk benim duyduğum garip, anlatılmaz duygular

Sürse daha ne kadar sürer bu, bilmiyorum

Ölümü ve hayatı yanyana düşünmesini ne zaman öğrenir çocuklar?