Politik Düşünme ve Eylem
Günümüzde politikanın ne olduğu sorusu hala tartışmalı durumdadır. Değişen ideolojiler ve kavramlara yüklenen farklı anlamlarla politikanın ve ilgilendiği kurumlara karşı görüşlerin değişmesine ve bireylerin politikadaki konumu hakkındaki düşüncelerin farklılaşmasına yol açmaktadır.
Politikanın ne olduğu, kamusal alan olarak politik olmanın ne anlama geldiği sorusu birçok düşünür tarafından irdelenmiş bir sorundur. Bu farklı görüşlerin ve düşünürlerin - özellikle kamusal alan olarak politika incelemesinden dolayı - en önemlilerinden biri Hannah Arendt'tir. Arendt'e göre kamusal yaşamda politik eylem ve düşünme arasında sıkı bir bağ vardır. Politik anlamdaki farklılıklarında kendini var edebilmesi gerekir. Bu yüzden de farklılıkların kendini var edebilmesi için Hannah Arendt'in de düşündüğü gibi siyasete katılmak gerekmektedir. Farklı olanların aynı olanlarla birada yaşaması için çoğulluğun olması gerektiğini düşünmektedir.
Siyasi katılım açısından bu düşünce temel olarak Aristoteles'te de vardı. Aristoteles siyasete katılarak bireylerin kendi var oluşlarını gerçekleştireceğini düşünür. Siyaset kişisel çıkarların öncelikli olmadığı, ahlaki bir etkinliktir. Bu yüzden Aristoteles'e göre ortak iyi yani Polis'in iyiliği önceliklidir. Fakat kendisinde Platon'daki gibi sınıflar ve sınıf içindeki aynılaşmalar yoktur. Platon'un organizmacı devlet anlayışında iş bölümleri vardır. Bu iş bölümlerine göre de sınıflandırılmış bir toplum yapısı bulunmaktaydı. Platon'a göre Polis bu bütünlüklü sistem en uygun örgütlenme şekliydi. Bu yapıya göre tüm sınıflar olması gereken yerde olduğunda, herkes ortak iyi için kendi işini yaptığında adalet gerçekleşmiş olmaktadır. Adalet organizmaya ait en genel olması gereken erdemdir. Aristoteles'e göre ise toplum içinde farklılar vardır ve bu farklılıklarımızı dile getirmemiz gerektiğini düşünür. Hannah Arendt bu düşünceyi ileri götürerek yönetilmemek için yönetime katılmak gerektiğini savunur.
Arendt’in, özel alan kamusal alan ayrımının tarihsel olarak oluşumunu, mahiyetini ve yapısal dönüşümünü ortaya koymak için de Antik Yunan’a başvurduğu ve bu dönemde gördüğü ilkeleri modern çağa uygulayarak toplumsal alan olarak adlandırdığı yeni bir alandan söz ettiği görülmektedir. Onun düşüncesinde toplumsal alan, ne özel ne de kamusal nitelikte olan bir alandır. Bu alanın doğuşuyla birlikte, Antik Yunan’da kesin çizgilerle ayrılan, kamusal ve özel alan arasındaki ayrım bulanıklaşmaya başlamış, özel alan sınırları içerisinde halledilmesi gereken ekonomik meseleler, siyasi bir mesele gibi görülerek kamusal alan sınırları içerisinde çözülmeye çalışılmıştır.
Arendt, özel alan ve kamusal alanı kesin çizgilerle birbirinden ayırmaya çalışır. Ona göre özel alan ve kamusal alan, insana sadece farklı değil, aynı zamanda karşıt olan ikili bir yaşam sunar. Bu bağlamda Arendt’in varsayımı, eğer özel alan ve kamusal alan arasındaki sınır çizgisi ve bu alanlarda yerine getirilmesi gereken etkinlikler doğru bir şekilde belirlenebilirse, ne kamu alanının özel alan sınırları içerisinde geçen yaşamı bulanıklaştırabileceği ne de özel alanın kamu alanındaki işlerin yönünü değiştirebileceği yönündedir.
Arendt, insanın kendini özel alandan ayrışmış bir kamusal alan içinde gerçekleştirebileceği görüşü çerçevesinde; özgürlüğü siyasi bir alanda değerlendirmiştir. Özgürlüğü düşünce alanında yer alan bir olgu olarak görmemiş; özgürlüğün yer alması gereken özgün alan olarak, insani ilişkiler alanı olarak kabul ettiği ve siyasi alanla eşitlediği kamusal alanı göstermiştir.
Arendt’in yaptığı özel alan-kamusal alan ayrımının ve açıklık, eşitlik, farklılık ve iletişime dayalı çoğulluk ilkeleri üzerine kurduğu kamusal alan modelinin, modern toplumlardaki gelişmeleri ve yaşanan sorunları çözümlerken Arendt'i, özgün bir düşünür haline getirmiştir.
