Ozan Arif Şiirleri – Ozan Arif’in En Güzel ve Özlü 15 Şiiri

Ozan Arif 1949 yılında Samsun’da dünyaya gelmiştir. Küçük yaşlardan itibaren şiir yazmaya başlayan şair, öğretmen olarak görev yapmıştır.
Ozan Arif Şiirleri – Ozan Arif’in En Güzel ve Özlü 15 Şiiri

En Güzel ve Kısa Ozan Arif Şiirleri

Ozan Arif 1949 yılında Samsun’da doğmuştur. Henüz ilkokulda şiire merak salan Ozan Arif’in babası memur olduğu için sürekli il değiştirmiştir. Birçok kültürü tadan Ozan Arif öğretmen olarak görev yapmıştır. Ozan Arif şiire meraklı olduğu için hayatının her döneminde şiir yazmıştır. 2019 yılında hayatını kaybeden Ozan Arif edebiyatımıza birçok değerli eser bırakmıştır. Bu içeriğimizde sizler için en güzel ve anlamlı Ozan Arif şiirlerini derledik.

Ozan Arif Şiirleri;

1. 4 Nisan

Dört nisan doksanyedi, alelade gün değil,

Kara günsün, kara gün bu bir gerçek, kin değil,

O kadar karasın ki tarifin mümkün değil

Başbuğ’ un başımızdan çekildiği günsün sen,

Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!

 

Çekildiği diyorum, sor bana hele niye?

Çünkü dilim varmıyor ona öldü demeye,

Varmasa da mecburum, mecburum söylemeye

Bize yetim gözüyle bakıldığı günsün sen,

Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!

 

Çok acılar görmüştüm, ama bu kadar derin

Olanı görmemiştim, bu da senin eserin

O kara akşamında, kapkara bir haberin,

Beynime kurşun gibi sıkıldığı günsün sen,

Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!

 

Belki senin suçun yok, belki benimki hata,

Her can günün birinde göz yumacak hayata,

Fakat sen bir başkasın, sen varya sen, adeta,

Ciğerimin yerinden söküldüğü günsün sen,

Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!

 

Altaylar’ dan Tuna’ ya libas giymiş hüzünden,

Özünden ağlıyor bak, bütün Turan özünden.

Müslüman Türk evladı olanların gözünden,

Yaş yerine kanların döküldüğü günsün sen,

Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!

 

Başbuğ Türkeş yok artık, bulabilmek imkansız

Herkesin acısını bilebilmek imkansız,

Her yüreğe tercüman olabilmek imkansız,

Her yürekte bir ağıt yakıldığı günsün sen

Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!

 

Türkeş gibi bir lider ne çıkmıştır, ne çıkar

Yıkar onun acısı, Arif’i artık yıkar

Ateşin kanunudur düştüğü yeri yakar,

Bozkurtların boynunun büküldüğü günsün sen,

Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!

Ozan Arif Şiirleri


2. Acı Gurbet

Çilelerim köprü oldu Tuna'ya,

Dilimden anlamaz kulun Almanya.

Döneceğim günü hep saya saya,

Ömrümü tüketti yılın Almanya.

 

Ne çıkardın beni ne de batırdın,

Emeğimi yiye yiye bitirdin,

Gençliğimi benden aldın götürdün,

Bana mı kalacak malın Almanya?

 

Yıllar var hasretim, yârana dosta,

Isıcak bir çorban görmedim tasta,

Sana sağlam geldim, eyledin hasta,

Zıkkım olsun paran, pulun Almanya.

 

El gibi sıraya katışamadım,

Evlat oldum elden tutuşamadım,

Anam, babam öldü yetişemedim,

Köyüme çok uzak yolun Almanya

 

Ne murat almışım, ne de alırım,

Daha çok vatana hasret kalırım,

Vâde dolar bir köşende ölürüm,

Ârif'i götürür salın Almanya.

Ozan Arif Şiirleri


3. Bayram Duası

Ya Rabbi tadına bütün milletin,

Varacağı bayramlara eriştir

Milletinin yarasını devletin,

Saracağı bayramlara eriştir

 

Devletin milletin verip el ele

Kimsenin kimseyi etmeden köle,

Zenginin fakirin gönül gönüle

Gireceği bayramlara eriştir.

 

Fukaranın rezil olduğu değil,

Hastanede rehin kaldığı değil,

Memurların zekat aldığı değil

Vereceği bayramlara eriştir.

 

Her mübarek bayram gelince böyle,

İşçi köylü mahzun olmasın öyle,

Cebinde harçlığı göğsünü şöyle

Gereceği bayramlara eriştir.

 

Enflasyon insin diye çok estim,

Anladım ki biraz hayalperestim,

İnmesinden artık umudu kestim

Duracağı bayramlara eriştir.

 

Ya Rabbi halimiz ayandır sana,

Tahammül kalmadı dökülen kana,

Savaşın kavganın, terörün sona

Ereceği bayramlara eriştir.

 

Sağımız solumuz düşmanla kaplı,

Sırtımızda nifak hançeri saplı.

Yüreklerin birlik beraber toplu

Vuracağı bayramlara eriştir.

 

Ben desem devletin gücüne gider,

Bunlar ne av yapar ne koyun güder,

Hepimizi başta gerçek bir lider

Göreceği bayramlara eriştir.

 

Arif der ki Ya Rab Müslüman Türk’üm

Bu düzen tartmıyor çok ağır yüküm,

Türk’ün ve İslam’ın yeniden hüküm

Süreceği bayramlara eriştir.

Ozan Arif Şiirleri


4. Aha Geldim Gidiyorum

Yalan dünya işte senden,

Aha geldim, gidiyorum.

Kalanlara selam benden,

Aha geldim, gidiyorum.

 

Var mı sana gelip kalan,

Baştan başa murad alan,

Varın yoğun hepsi yalan

Aha geldim, gidiyorum.

 

Dereyi aş, tepeyi aş,

Sonu yoktur dolaş dolaş,

Günden güne yavaş yavaş,

Aha geldim, gidiyorum.

 

Yalan dünya sana böyle

Kimler konup göçtü söyle,

Ben de işte aynen öyle

Aha geldim, gidiyorum.

 

Gülemedim şöyle bir gün,

Senelerim geçti sürgün

Gönül sevdiğine dargın,

Aha geldim, gidiyorum.

 

Arif der ki: bunca yıl ay

Geldi geçti vay dünya vay!

Yaşamaksa yaşadım say,

Aha geldim, gidiyorum.

Ozan Arif Şiirleri


5. Ağıt

Kahrediyor gardaş kızıl göz meni,

Bu kızıl zincirden gel de çöz meni,

Bir kızıl kurşuna verdik Özmen’i

Şehit oldum Allah döktüm kanımı

İntikam almadan alma canımı.

 

Cemil yüreğimde derin bir sızı,

Alnıma yazılmış bu kara yazı

Nerde gardaş nerde Dursun Önkuzu?

Şehit oldum Allah döktüm kanımı

İntikam almadan alma canımı.

 

Ozan Arif söyler derdim büyüdü,

Yiğit Yusuf’umun suçu neyidi?

İmamoğlu derler genç bir bey idi

Şehit oldum Allah döktüm kanımı

İntikam almadan alma canımı.

Ozan Arif Şiirleri


6. Bana Sor

Başbuğum bak yine başına geldim.

Bakıyorum ama sen gel bana sor.

Dert dökmeye mezar taşına geldim.

Döküyorum ama sen gel bana sor.

 

Belki de derdimi dökmem boşuna,

Duymazsın duysan da gitmez hoşuna

Öyle bir çile ki düşman başına

Çekiyorum ama sen gel bana sor.

 

Beni bu çileye salanlar saldı,

Sen gittin her şeyin içi boşaldı

Kala kala senden bir rozet kaldı

Takıyorum ama sen gel bana sor.

 

Sevdamızın günahı ne suçu ne?

Bu sevda layık mı gönül göçüne?

Arada sırada halkın içine

Çıkıyorum ama sen gel bana sor.

 

Halk eskisi gibi önüme çıkıp

Hal hatır etmiyor elimi sıkıp

Sebebini halkın gözüne bakıp

Okuyorum ama sen gel bana sor.

 

Halkı bırak halkı öz kardeşimi

İknadan acizim evde eşimi

‘La Havle’ çekerek her gün dişimi

Sıkıyorum ama sen gel bana sor.

 

Çünkü iktidarda bütün varımı

Yitirdim siyasi itibarımı

Söylenen sözlere kulaklarımı

Tıkıyorum ama sen gel bana sor.

 

Sen yoksun başını tuttular suyun

Oyun oynuyorlar başında oyun

Birlik için birlik bunlara boyun

Büküyorum ama sen gel bana sor.

 

Arif’im yıkılmış şehir gibiyim

Tadım yok tuzum yok zehir gibiyim.

Yatağına küskün nehir gibiyim

Akıyorum ama sen gel bana sor.

Ozan Arif Şiirleri


7. Yaşasın Cumhuriyet

Altmışbirinci yılı

Yaşasın Cumhuriyet

Biz de çalak kavalı

Yaşasın Cumhuriyet

 

Altmışbir yıl övdüğüm

Davulunu dövdüğüm

Hay gözünü sevdiğim

Yaşasın Cumhuriyet!

 

Çok şükür dipdiriyiz

Kim demiş ki geriyiz?

Yamyamdan ileriyiz

Yaşasın Cumhuriyet!

 

Kulaklarım duymasın

Duyup ele uymasın

Varsın karnım doymasın

Yaşasın Cumhuriyet!

 

Yoksa bir suyum yoktur

Başka da neyim yoktur

Heykelsiz köyüm yoktur

Yaşasın Cumhuriyet!

 

Köyde herşey şahane

Enerji yok, bahane

Tezek var ya daha ne

Yaşasın Cumhuriyet!

 

Ne ararsan ara bol

Ceryan yoksa çıra bol

Su mu yoktur bira bol

Yaşasın Cumhuriyet!

 

Meyhane, kerhane bar,

Gidene camii de var.

Biz laik'iz o kadar

Yaşasın cumhuriyet!

 

Bu devir neşe devri,

Ye, iç, yat, yaşa devri

Sultan yok paşa devri

Yaşasın Cumhuriyet!

 

Azerbaycan yetimmiş

Batı Trakya kimmiş?

O işler eskidenmiş

Yaşasın Cumhuriyet!

 

Kerkük Musul şu anda

Boğulsun varsın kanda

Sulh var yurtta cihanda

Yaşasın Cumhuriyet!

 

Ya bu terör kargaşa

Canım gardaş gardaşa

Kapılmayın telaşa

Yaşasın cumhuriyet!

 

Arif be artık yetsin

Bu destan burda bitsin

Allah bizi affetsin

Yaşasın cumhuriyet!

Ozan Arif Şiirleri


8. Bozulmuş

On bir yıl sonra gördüm yurdumu

Toprağı bozulmuş, taşı bozulmuş

Açamadım kimselere derdimi

Halkın yüzde yetmişbeşi bozulmuş

 

Edirne'den Van'a Van'dan Mersin'e

Muğla'sından başla yürü Kars'ına

Kapılmayan yoktur para hırsına

İzmir'i, Konya'sı Muş'u bozulmuş

 

Haramı helali incele de bak

Ya aptal diyorlar ya avanak

Haram dolu haram tencere tabak

Ekmeği bozulmuş,aşı bozulmuş

 

İyi varsa alınmasın sözüme

İyi miyi görünmedi gözüme

Bakarak kararmış üzüm üzüme

Kurunun yanında yaşı bozulmuş

 

Köprünün altından çok sular akmış

İyiler yerine lükse bırakmış

Sevdalar fuhuşa sekse bırakmış

Gönüllerin artık düşü bozulmuş.

 

Bir kahveye kırk yıl hatır yok şimdi

Ne kırk yıl kırk saniye çok şimdi

Hatıra gönüle karın tok şimdi

Gaddar olmayanın işi bozulmuş

 

Vatan vatan tabii vatan vatan da

Esrar satan da var,karı satan da

Çıkıyorlar akşam güneş batanda

Erkekler değişmiş,dişi bozulmuş.

 

Vatan için millet için döğüşmüş,

Mana için maddeyle boğuşmuş

İnsanlarda bile ölçü değişmiş

Bozulmaz dediğim kişi bozulmuş.

 

Baştakiler ne yaparsa elbette

Aynısını yapacaktır millette

Ah Arif ah,vatanımız cennet de

Velakin balığın başı bozulmuş.

Ozan Arif Şiirleri


9. Aklıma Düştü

Yine akşam oldu gurbetelde aah.. Ah,

Bilseniz nereler aklıma düştü.

Ellerin yurdunda çürüdüm eyvah,

Ta Bizim oralar aklıma düştü.

 

Ben nerede doğdum, şimdi nerdeyim?

Bir uzun hikâye, anlatsam beyim.

Bizim ora derken; vatanım, köyüm,

Doğduğum yöreler aklıma düştü.

 

Ellerimi kulağıma attığım,

Türkü deyip, sesine ses kattığım,

Sularında alabalık tuttuğum,

Çağlayan dereler aklıma düştü.

 

Sabahtan giderdim malınpeşinde,

Azığımı yerdim göze başımda,

Bir kavalım vardı, 'çobantaşı'nda,

Çaldığım sıralar aklıma düştü.

 

Düğün mü var; herkes çıkıp oynardı.

Ölü mü var; bütün köylü ağlardı.

Herşeyin bambaşka kanunu vardı,

Adetler, töreler aklıma düştü.

 

Toplandık mı harman bize yetmezdi,

Laf ederdik kimse eve gitmezdi,

Sabahaca yanardı da bitmezdi,

İslenen çıralar aklıma düştü.

 

Hani Arif, şimdi nerede obam?

Nerede gardaşım, bacım, akrabam?

Hepside bir yana, ya anam, babam,

O baht-ı karalar aklıma düştü

Ozan Arif Şiirleri


10. Aşığıyım

Siz sormayın bana aşkı

Ben bu yurdun aşığıyım

Kalleş dosttan gözüm yıldı

Düşman merdin aşığıyım

 

Biri dişli bir çarktır

Aynı millet aynı ırktır

Alevi Türk,sünni Türktür

Çerkez Kürdün aşığıyım.

 

Bu dünyanın kıymetine

Aldanmayın servetine

Aç kalsa da devletine

Bağlı ferdin aşığıyım

 

Yolcusu var kızıl yolun

Farkı benden şudur onun:

O Leninin O Maonun,

Ben Bozkurtun aşığıyım.

 

Arif dönmüş bir bülbüle

O aşıktır bağda güle

Ülkücülük dertse bile

Ben bu derdin aşığıyım.

Ozan Arif Şiirleri


11. Ah Kafa

Bu dünyada zevk sefa

Bir devran sürmek varmış.

Ulan kafa ah kafa,

Bugünü görmek varmış.

 

Vatan dedim, yurt dedim,

Vatandan sürgün yedim

Tek doğru ben mi idim

İpe un sermek varmış.

 

Hey gidi aptal hey hey

Bak yaşıyor paşa bey

Neyimiş de yolsuz köy

Köprüsüz ırmak varmış.

 

Bu işler nene bırak

Kel başa şimşir tarak

Ot gibi yaşayarak

Murada ermek varmış.

 

Şu ömrüm bile bile

Baştan sona hep çile

Rüşvet ile torpile

Kafayı yormak varmış

 

Bugünleri bilip de

Türkiye'de kalıp da

Bir yolunu bulup da

Anap'a girmek varmış.

 

Kaç tane ozan gelmiş,

Çoğu aç sefil ölmüş

Ozanlık iş değilmiş

Bu sazı kırmak varmış.

 

Eloğlu davul çaldı

Başbakan kızı aldı

Ben saz çaldım ne oldu

Davula vurmak varmış.

 

Ozan Arif kes burda

Günaha girme bir de

Biliyorsun mahşerde

Hesap da vermek varmış.

Ozan Arif Şiirleri


12. Almanya Yarası

Bu Almanya bize varya efendi,

Her bir şeyi sinsi sinsi öğretti.

Türklüğümüz pasaportta küflendi,

Yetmişikibuçuk cinsi öğretti.

 

Parasıyla düdüğünü öttürdü,

Diyarında devesine güttürdü,

Kadere imanı kayıp ettirdi,

Lotoyu, totoyu, şansı öğretti.

 

Anlatmak zor bazısının halını,

Kimi tuttu Yahova`nın yolunu,

Zeybekler unuttu 'Harman dalı' nı,

Dadaşıma bile dansı öğretti.

 

Arif der ki; zıkkım olsun parası,

Zor kapanır Almanya`nın yarası,

'Ali'leri 'Aleks' yaptı burası,

'Hasan'ın yerine 'Hans'ı öğretti.

Ozan Arif Şiirleri


13. Gurbet Akşamları

Hiç istemem yine gelir,

Çatar gurbet akşamları

Yüreğime hançer olur,

Batar gurbet akşamları.

 

Öldürecek beni dertler,

Bende geçti bini dertler,

Dertlerime yeni dertler

Katar gurbet akşamları.

 

Bilmiyorum dertten gamdan,

Zevk mi alır intikamdan?

Kanlım gibi şu yakamdan,

Tutar gurbet akşamları

 

Şimdi akşam bak şu anda,

Zindandayım ben zindanda,

Zindan ne ki zindandan da

Beter gurbet akşamları

 

Acılara beler beni,

Kesip doğrar diler beni,

Parça parça böler beni,

Yutar gurbet akşamları.

 

Memleketim ilim obam,

Kavim, gardaş, dost, akrabam,

Gözlerimde anam, babam,

Tüter gurbet akşamları.

 

Kadir Mevla’m yardım etsin

Ozan Arif yurda gitsin

Bitsin artık bitsin bitsin...

Yeter gurbet akşamları.

Ozan Arif Şiirleri


14. Bak Görürsün

Böyle gitmez hep bu devran

Döner gardaş bak görürsün

Boş mangalda kül savuran

Siner gardaş bak görürsün.

 

Gürültüsü çoktur boşun

Eti yenmez her cins kuşun

Eylüldeki sular kışın

Donar gardaş bak görürsün.

 

Öz yerine geçmez kabuk

Ok olur mu eğri çubuk?

Yalancının mumu çabuk

Söner gardaş bak görürsün.

 

İster cık de, ister he de

Neler gördük bu dünyada

Ata binen merkebe de

Biner gardaş bak görürsün.

 

Pilavdan döner mi kaşık

Hep bu işler keşik keşik

Bize de o yeşil ışık,

Yanar gardaş bak görürsün.

 

Karga korkar havasından

Kartal geçmez davasından

Karga, kartal yuvasından

İner gardaş bak görürsün.

 

Hani nerde firavunlar

Nemrut varmış bir zamanlar

Arif der ki inananlar

Yener gardaş bak görürsün.

Ozan Arif Şiirleri


15. Gurbet

Ne kadar anlatsam tükenmez, bitmez

Bu benim bağrımda yatan hasreti

Anlatmaya zaten takatim yetmez

On yıldır yakamdan tutan hasreti

 

Pençesi bagrımda dişi derinde

Söküp atar mıyım günün birinde?

Gurbetin upuzun gecelerinde

Beni yudum yudum yutan hasreti

 

Arif bu hasretin yoktur ilacı

Ana, baba, kardeş, bir yanda bacı

Birinin hasreti birinden acı

Amma en acısı vatan hasreti

Ozan Arif Şiirleri

İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR
Mehmet Akif Ersoy SözleriÖmer Hayyam Sözleri
Tuncel Kurtiz SözleriCenap Şahabettin Sözleri
Aldous Huxley SözleriPablo Neruda Sözleri
Ahmet Rasim SözleriOnur Ünlü Sözleri
Nazım Hikmet Şiirleriİskender Pala Sözleri

HABERE YORUM KAT
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış yorumlar onaylanmamaktadır.