Ece Ayhan Sözleri, Ece Ayhan Kitaplarından Alıntı Sözler

Ece Ayhan Sözleri

Sevdiklerimizi tekmelemeye anne karnında başlarız.

Ne olurdu yani, Bir sene de insanlık moda olsa..

Bir gün “herkes gerçek sevdiğiyle buluşacak” dense, eminim o kadar çift yer değiştirir ki ..

Ah be dünya! Sen dönüyorsun onu anladık da bu insanlar senden daha hızlı dönüyor, hemde ortada hiçbir yörünge yokken.

Fakir kuş hiç unutmaz, kitapların yakıldığı yıldı, Kırk kapıdan birden devletle girdiğini gördük. Başsız bir at ve içindeki solgun süslü binicisinin Dervişlere göre parçalanmış ölüm doğudan dönüyordur.

Ünlü Şair Ece Ayhan'ın Güzel Sözleri

Yüreğimi korkak büyütmedim. Kaybettiklerim; dağıttığım servetimdir .

 Ama yok ne olur ağlama böyle ama yok şunun şurasında tramvaysız, çocuk olmak turunç olmak.

Şimdi vaktin padişahı ya da padişahları kimdir yahu patron?

Sevmek sevdiği için kendini ateşe atmaktı eskiden. Şimdi; sevdiğini ateşe atıp üzerinden atlamak olmuş.

Keşke bazı insanlar için “imalat hatası var, geri topluyoruz”

Yıllardır şairlerle devletin arası açıktır. Atatürk şairleri hariç. İktidarla şiir bağdaşmaz. Zira iktidar nötralize eder. Sivil şiir resmi kültürde yer alamaz. Zaten askeri şiire alışılmış bu ülkede. Ben kendi payıma şiirin iktidar olmasını istemem..

Devletin cüceleri nasıl iki kez ayağa kalkmak zorundaysalar, Tabiatın cüceleri de bir dehliz bulmuşlardır kendi içlerinde.

Vasiyetimdir; her şeyimi zamana bırakıyorum.

Ey Yalnızlık! Herkesin koynuna girip çıkarsın da, Bir tek benimle mi düzenli bir ilişkin var…

Aşk örgütlenmektir, bir düşünün abiler!

Ne olurdu yani, Bir sene de insanlık moda olsa.

 Bir tırnağı kırıldı diye 9 tırnağına birden kıyabilen bir kızın, kalbi kırıldığında neler yapabileceğini siz düşünün…

Keşke bazı insanlar için “imalat hatası var, geri topluyoruz”

 Velhasıl onlar vurdu biz büyüdük kardeşim.

Ah be dünya ! Sen dönüyorsun onu anladık da bu insanlar senden daha hızlı dönüyor, hemde ortada hiçbir yörünge yokken.

Kim ne derse desin, tek bir gerçeği vardır aşkın; “Karşındakinin adam olup olmadığını, aşıkken değil ayrılırken anlarsın.

 Ben öğretmenleri sevmem. Çocukları sınıfta bırakırlar. Düzenle şu veya bu şekilde uyuşmadır bu. Mesela Köy Enstitüsü çıkışlılar sistemin dışında olduklarını ileri sürerler ama, sistemin tam göbeğindedirler. Sistemin dışında olmakla karşı olmak farklıdır.

Bir tırnağı kırıldı diye 9 tırnağına birden kıyabilen bir kızın, kalbi kırıldığında neler …

Keşke bazı insanlar için imalat hatası var, geri topluyoruz deseler.

İnsanlar fazla sevilmemeye programlı galiba. Ne zaman çok sevildiğimi hissetsem gidesim gelir. Ve ne zaman çok sevsem o gider.

Yeniden sevmek zordu.. Başardım. Ama bir unutmayı daha becerebilir miyim, hiç bilmiyorum!

 Hayatın orta öğretmeni sustu, dondu gülmeleri çocukların. Bir cenaze töreninde daha ölümlü karşılamaya götürüleceğiz.

Hiç bir aşk bittiği gün bitmez aslında. Giden için çok olmuştur biteli; ama kalan için belli değildir ne zaman biteceği!

Seni Özlemek Nasıl Bir Borçsa Artık, Özle Özle Bitmiyor.

Yeter be ! Kimsenin kollarında ölmek istemiyorum artık, annemin ayaklarının dibine gömün beni, o yeter.

Sevmek sevdiği için kendini ateşe atmaktı eskiden. Şimdi; sevdiğini ateşe atıp üzerinden atlamak olmuş.

İnsanlar fazla sevilmemeye programlı galiba. Ne zaman çok sevildiğimi hissetsem gidesim gelir. Ve ne zaman çok sevsem o gider.

Ece Ayhan, ölü şair. Meçhul bir aşkı yazdı. Tabiata gömüldü..

Merakımdan soruyorum…El ele ‘tutuşan’ bir çift gördüğünüzde sizde benim gibi üşüyormusunuz?

Doğuya doğru fazla giden, coğrafya yüzünden, Batıya düşer. Tersi de geçerlidir bunun.

Aslında kırmak istemiyorum kimseleri; ama hayat bu, bazen kırmak gerekiyor gereksizleri...

Onun için ki acı bir suyla üçe bölünmüştür bir kent.

Hiç bir aşk bittiği gün bitmez aslında. Giden için çok olmuştur biteli; ama kalan için belli değildir ne zaman biteceği!

Öyle insanlarla birlikte olacaksın ki; onlar için “iyi mi ?” diye sormadan “iyi ki” var diyebilesin.

Ya kal, ya da git. Ama sakın ‘bekle gelirim’ deme çünkü ben, şimdiye kadar giden birinin geri...

Vücudunun %70 i su olan bir canlının nasıl olurda içi yanar.

Doğuya doğru fazla giden, coğrafya yüzünden, Batıya düşer. Tersi de geçerlidir bunun.

Bir gün herkes gerçek sevdiğiyle buluşacak dense, eminim o kadar çift yer değiştirir ki .

Her çocuğun kalbinde kendinden büyük bir çocuk vardır.

Elimden gelen bir şey yoktu, kalbimden geleni yaptım ben de; Sevdim işte, o kadar.

Aslında seni sevmeyenlere teşekkür etmelisin. Zaten sen de onlara bayılacak değilsin.

Şiir, şiirde kalmaz efendiler! Kalmamıştır da!

Evet, bir şiirde dizgi yanlışı olabilir!

Ama, baba düşüncede? Asla!

Unutulmaz Ece Ayhan Şiirleri

Şiir diliyle Yeni Akımı'nın öncüsü olan Ece Ayhan'a ait unutulmaz şiirleri sizler için bir araya getirdik. "Aşk Örgütlenmektir Abiler" sözüne sahip şair Mor Külhani şiiri ile ölümsüzlüğe kavuşmuştur.

Meçhul Öğrenci Anıtı

 Buraya bakın, burada, bu kara mermerin altında

 Bir teneffüs daha yaşasaydı,

Tabiattan tahtaya kalkacak bir çocuk gömülüdür

 Devlet dersinde öldürülmüştür.

 Devletin ve tabiatın ortak ve yanlış sorusu şuydu:

- Maveraünnehir nereye dökülür?

 En arka sırada bir parmağın tek ve doğru karşılığı:

- Solgun bir halk çocukları ayaklanmasının kalbine!dir.

 Bu ölümü de bastırmak için boynuna mekik oyalı mor

 Bir yazma bağlayan eski eskici babası yazmıştır:

 Yani ki onu oyuncakları olduğuna inandırmıştım

 O günden böyle asker kaputu giyip gizli bir geyik

 Yavrusunu emziren gece çamaşırcısı anası yazmıştır:

 Ah ki oğlumun emeğini eline verdiler

 Arkadaşları zakkumlarla örmüşlerdir şu şiiri:

 Aldırma 128! İntiharın parasız yatılı küçük zabit okullarında

 Her çocuğun kalbinde kendinden büyük bir çocuk vardır

 Bütün sınıf sana çocuk bayramlarında zarfsız kuşlar gönderecek

***

Galata Kantosu

Benim hiç Çin'de bir ablam olmadı

Hiç çiçekçi dükkânım İvan Milinski

Üç Galata gecesi Ceneviz kerhânesinde

Boyalı kunduralarıma büyük erkekliğime baktı kaldı

Dişleri kâmilen altın dövülmüş bir kadının yüzü

Peki bu Güzel Avratotu da kim yahu?

Oldum olası ayakta bira içiyor

Galiba yine yüz kişi ütülemiş kayıkta kızcağızı

Biliyorsun işte bira içerken vergi vermek gücüme gidiyor arkadaş

Hem ne demeye o Güllü Agop ukalâsı otobüs paramı çekecekmiş

Eve gitmek istemiyorum pazarlık ederiz hamamda yatarız

Ulan git şimdi milli gelirden söz açma bana defol bas git yıkıl

Mübeccel Mübeccel ben ben olayım da seni hiç anlamayayım ha

N'olur uzat bacaklarını Galata'dan denizlere uzat uzat da

Zırlamadan anlat on ikisi de deli olan kardeşlerini Mübeccel

Anlat kimlerin yüreğinde Kız Kulesi gibi grev çivileri var

Kimler boş sarnıçlara eğilmiş ha bağırır ha bağırır

Sen kahırlanma bana gözlerim Çin'de benim çiçek bahçelerine kaçmış

Benim hiç Çin'de bir ablam olmamış hiç çiçekçi dükkânım olmamış

Geceleri Galata'da gülerken bacaklarımız uzamış alıştık artık ölüme

Diyeceğim

***

Fayton

O sahibinin sesi gramofonlarda çalınan şey

incecik melankolisiymiş yalnızlığının

intihar karası bir faytona binmiş geçerken ablam

caddelerinden ölümler aşkı pera'nın

Esrikmiş herhal bahçe bahçe çiçekleri olan ablam

çiçeksiz bir çiçekçi dükkanının önünde durmuş

tüllere sarılmış mor bir karadağ tabancasıyla

zakkum fotoğrafları varmış cezayir menekşeleri camekânda

Ben ki son üç gecedir intihar etmedim hiç, bilemem

intihar karası bir faytonun ağışı göğe atlarıyla birlikte

cezayir menekşelerini seçip satın alışından olabilir mi ablamın.

***

Üç Gencin Kalbi

Bir gemici tanırım

 Kalbini bir limanda bırakmış

Ya kaybolursa?

 Ağlar çocukluğundaki gibi

 Kalbini almaya gidecek hâlâ

Bir oğlan tanırım

 Derin yeşil gözlü

 Gönlü güney denizlerinin dibi

 Kalbi ise yerinde

 Birine vermeye gidecek

 Bir gemi arar durur

 Bulutlardan.

Bir şair tanırım

 Onunki içler acısı

Kalbini asla vermemiş

Çalmışlar

 Kalbi eski bir efsanede saklı.

Şiirin Deniz Kıyısındaki Sesi

Denize atılmış şiirdir bence

 Yurtsayan, yurdu bilinmeyen bir yıldız

Şiirin deniz kıyısındaki sesine bırakılmış ölümdür

 yanacak sarayların kestiği bir, yarım ay.

***

Anahtarlar

Çünkü kapıları

Götürüyorlar (öyle yanlış ki)

 Cam kırıkları üzerinde

 Gülüyor ve

 Gülen artık çingene değildir

 Değil mi değil

 Bilmem şu uzakta odaların

 Pancurlarını açmışlar

 Açmışlar mı açmışlar

 Denize karşı

(deniz yoktur ya)

İçerdekiler içerlerde

 Dışardakiler dışarlarda kalmışlar

 Kalmışlar mı kalmışlar

 Anahtarları çalan bir çingenedir

 Bir çingene mi bir çingene bireee

***

Mor Külhani Şiiri

1. Şiirimiz karadır abiler

Kendi kendine çalan bir davul zurna

 Sesini duyunca kendi kendine güreşmeye başlayan

 Taşınır mal helalarında kara kamunun

Şeye dar pantolonlu kostak delikanlıların şiiridir

Aşk örgütlenmektir bir düşünün abiler

2. Şiirimiz her işi yapar abiler

Valde Atik’te Eski Şair Çıkmazı’nda oturur

 Saçları bir sözle örülür bir sözle çözülür

 Kötü caddeye düşmüş bir tazenin yakın mezarlıkta

 Saatlerini çıkarmış yedi dala gerilmesinin şiiridir

Dirim kısa ölüm uzundur cehennette herhal abiler

3. Şiirimiz gül kurutur abiler

Dönüşmeye başlamış Beşiktaşlı kuşçu bir babanın

 Taşınmaz kum taşır mavnalarla Karabiga’ya kaçan

 Gamze şeyli pek hoş benli son oğlunu

 Suriye hamamında sabuna boğmasının şiiridir

Oğullar oğulluktan sessizce çekilmesini bilmelidir ağabeyler

***

Mor Külhani Şiiri 2

4. Şiirimiz erkek emzirir abiler

İlerde kim bilir göz okullarına gitmek ister

 Yanık karamelalar satar aşağısı kesik kör bir çocuğun

 Kinleri henüz tüfek biçimini bulamamış olmakla

 Tabanlarına tükürerek atış yapmasının şiiridir

Böylesi haftalık resimler görür ve bacaklanır abiler

5. Şiirimiz mor külhanidir abiler

Topağacından aparthanlarda odası bulunamaz

 Yarısı silinmiş bir ejderhanın düzüşüm üzre eylemde

 Kiralık bir kentin giriş kapılarına kara kireçle

Şairlerin ümüğüne çökerken işaretlenmesinin şiiridir.

Ayıptır söylemesi vakitsiz Üsküdarlıyız abiler

6. Şiirimiz kentten içeridir abiler

Takvimler değiştirilirken bir gün yitirilir

 Bir kent ölümünün denizine kayar dragomanlarıyla

Düzayak çivit badanalı bir kent nasıl kurulur abiler?

***

Yalınayak Şiirdir

1. Biz tüzüklerle çarpışarak büyüdük kardeşim

Emrazı Zühreviye Hastanesi’ne kapatıldı anamız

 Adıyla çalışan ermiş Sirkeci kadınlarındandır

Şeker atar hâlâ mazgallardan Cankurtaran’da

 Acı Bacı’nın acı bilmez uçurtma çocuklarına

Yıl sonu müsamerelerine kimler çıkarılmaz?

2. Velhasıl onlar vurdu biz büyüdük kardeşim

Babamız dövüldü güllabici odunlarla tımarhanede

 Acaba halk nedir diye düşünür arada işittiği

Dudullu’dan tâ Salacak’a koşarak alkışlayalım

 Fazla babalarıyla dondurma yiyen çocukları

Hangi çocukların neye imrenmesi yalınayak şiirdir?

Ece Ayhan Kısaca Hayatı

Ece  Ayhan, 1931 yılında Muğla Datça’da dünyaya geldi. Asıl adı Ece Ayhan Çağlar’dır. En büyük şairlerimizden olan Ece Ayhan, ilk ve orta öğrenimini İstanbul’da tamamladı. 1959 yılında Ankara Siyasal Bilgiler Fakültesi’ni bitirdikten sonra bir süre kaymakamlık görevini yaptı. 1966 yılında memurluk görevine son verdi. Yayın evlerinde çalışan Ayhan, geçirdiği rahatsızlıktan dolayı üç yıl İsviçre’de tedavi gördü. Birkaç beyin ameliyatı geçiren Ece Ayhan, yurda döndükten sonra sakinliği ile bilinen Bodrum- Gümüşlük’te yaşamını sürdürdü. Bir süre sonra da Çanakkale’ye yerleşti. 1954 yılında ilk şiirini Türk Dil Dergisi’nde yayınladı. Daha sonrada çeşitli dergilerde şiirlerine yer verildi. Özellikle Pazar Postası’ndaki şiirleriyle ün kazandı. İkinci Yeni akımının öncülerinde olan Ece Ayhan’ın şiirlerinin kilit noktası şiir dilidir. Şiirlerinde Türkiye üzerinde görüşlerini anlatan şair, tedavi görmekte olduğu Çanakkale’de ayrılarak Temmuz 2002’de Gürçeşme Huzurevi’ne yerleşir. 12 Temmuz 2002 yılında rahatsızlanır, hastaneye kaldırılır 13 Temmuz'da hayata gözlerini yumar.16 Temmuz tarihinde Çanakkale’nin Ecebat ilçesi Yalova köyünde toprağa verilir.

Eserleri:

• Kınar Hanımın Denizleri (1959)
•  Bakışsız Bir Kedi Kara (1965)
•  Ortodokslular (1968)
•  Devlet ve Tabiat ya da Orta İkiden Ayrılan Çocuklar İçin Şiirler (1973)
•  Yort Savul (Toplu Şiirler, 1977)
•  Zambaklı Padişah (1981)
•  Çok Eski Adıyladır (1982)
•  Çanakkaleli Melahat’a İki El Mektup ya da Özel Bir Fuhuş Tarihi (1991)
•  Sivil Şiirler (1993)
•  Bütün Yort Savullar (1993 Bütün şiirleri),
•  Son Şiirler (1993)