Behçet Necatigil Şiirleri – En Güzel 15 Şiiri

Behçet Necatigil 1916 yılında İstanbul’da doğmuştur. Herhangi bir edebi akıma katılmayan şair, sadece şiir değil tiyatro eserleri de yazmıştır.
Behçet Necatigil Şiirleri – En Güzel 15 Şiiri

En Güzel ve Kısa Behçet Necatigil Şiirleri

Behçet Necatigil, diğer adıyla Mehmet Behçet Gönül 16 Nisan 1916 yılında İstanbul’da doğmuştur. Küçük yaşında annesini kaybeden şair, önce anneannesiyle sonra babasıyla yaşamaya başlamıştır. Orta öğretim çağına geldiğinde Kastamonu’ya taşınan şair burada geçirdiği bir hastalık sonucu şiire merak saldı. Necatigil 13 Aralık 1979 yılında hayatını kaybetmiştir. Şair öldüğünde geriye birçok eser bırakmıştır. Bu içeriğimizde sizler için en güzel ve kısa Behçet Necatigil aşk şiirlerini derledik.

Behçet Necatigil Şiirleri;

1. Sevgilerde

sevgileri yarınlara bıraktınız

çekingen, tutuk, saygılı.

bütün yakınlarınız

sizi yanlış tanıdı.

bitmeyen işler yüzünden

(Siz böyle olsun istemezdiniz)

bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi

kalbinizi dolduran duygular

kalbinizde kaldı

siz geniş zamanlar umuyordunuz

çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.

yılların telaşlarda bu kadar çabuk

geçeceği aklınıza gelmezdi.

gizli bahçenizde

açan çiçekler vardı,

gecelerde ve yalnız.

vermeye az buldunuz

yahut vakit olmadı

Behçet Necatigil Şiirleri


2. Yıldızlar

Seni karanlıkta yatırıyorlar.

Korkuyorsun geceden:

Bakıp bakıp pencereden,

Yatağına sokuluyorsun.

 

Ben hep eski yerimdeyim, biliyorsun.

Hava açık olduğu zamanlar

Beni seyrediyor, seviniyorsun.

 

Ne olurdu, ben de,

Sana göründüğüm şekilde

Odana gelseydim.

Ateşböcekleri gibi,

Küçücük avucunda

Yanıp yanıp sönseydim.

 

Seneler geçip gider, büyürsün.

Bir gün olur, hepsi biter:

Endişeler, o çocuk üzüntün

Hepsi biter.

Aydınlanır seninçin geceler,

güneş gibi görünürsün.

 

Biraz sabır, küçük çocuk, biraz sabır.

Ama Allah'ın koyduğu yerde,

Yıldızlar daima yalnızdır.

Behçet Necatigil Şiirleri


3. Kitaplarda Ölmek

Adı, soyadı

Açılır parantez

Doğduğu yıl, çizgi, öldüğü yıl, bitti

Kapanır, parantez.

 

O şimdi kitaplarda bir isim, bir soyadı

Bir parantez içinde doğum, ölüm yılları.

 

Ya sayfa altında, ya da az ilerde

Eserleri, ne zaman basıldıkları

Kısa, uzun bir liste.

Kitap adları

Can çekişen kuşlar gibi elinizde.

 

Parantezin içindeki çizgi

Ne varsa orda

Ümidi, korkusu, gözyaşı, sevinci

Ne varsa orda.

 

O şimdi kitaplarda

Bir çizgilik yerde hapis,

Hâlâ mı yaşıyor, korunamaz ki,

Öldürebilirsiniz.

Behçet Necatigil Şiirleri


4. Gizli Sevda

Hani bir sevgilin vardı

Yedi sekiz sene önce,

Dün yolda rastladım

Sevindi beni görünce.

 

Sokakta ayaküstü

Konuştuk ordan burdan.

Evlenmiş, çocukları olmuş

Bir kız bir de oğlan,

 

Seni sordu.

Hiç değişmedi, dedim.

Bildiğin gibi...

Anlıyordu.

 

Mesutmuş, kocasını seviyormuş.

Kendilerininmiş evleri...

Bir suçlu gibi ezik,

Sana selam söyledi.

Behçet Necatigil Şiirleri


5. Atatürk'ü Duymak

Ulu rüzgarlar esmedikçe

Yaşamak uyumak gibi.

Kişi ne zaman dinç

Dalgalanırsa bayrak bayrak gibi.

 

Ne var şu dünyada ekmekten daha aziz?

Sürdüğün tarlalara sevginle serpildik,

Ekmek olmak icin önce

Buğday olmak gibi.

 

Silinir sözlüklerden sen hatıra geldikçe

Cılız sözler: usanmak, yorulmak, durmak gibi.

Kuvvettir yaptıkların her yeni yetişene,

Bir ışık-kaynak gibi.

 

En yakınlar zamanla fersahlarca uzak gibi;

Bir sen varsın kalacak, bir sen ölümsüz

Daha da yakınsın, daha da sıcak.

Bıraktığın toprak gibi.

 

Kaç Türk var şu dünyada, bir o kadar susuz:

Hepsinin gönlünde sen, bir pınar bulmak gibi.

Ancak senin havanda sağlıklar, esenlikler;

Olmaya devlet cihanda Atatürk'ü duymak gibi.

Behçet Necatigil Şiirleri


6. Aşk Gelmiş Cihana

Kız kaptırdı gönlünü

Sevdiği oğlan kalpsizin biri

Alay etti güldü...

Hiç aşka gülünür mü?

 

Ne çare, cahil aklı

Kız hastalandı, yattı

Mumda yandı pervane... öldü.

 

Oğlan sormakta haklı

Hiç aşktan ölünür mü?

Behçet Necatigil Şiirleri


7. Başsağlığı

Ben uzaklarda olmalıyım, çok uzaklarda

Acılar unutulduktan sonra

Dönmeliyim.

 

Ölümlerin karşısında şaşırıyorum

Ne desem ki

Düşünüyorum.

 

Kalanları ağlıyor gidenin

Benim gözlerim kuru

Herkes bana bakıyor, biliyorum

İçlerinden geçenleri.

 

Başsağlığı dilemek

Garibime gidiyor

Ölen öldü, sen yaşa

Küçültmeye benziyor.

 

Beni böyle kitaplar mı yaptı ne

Kağıtlarda gidenlere içlenip ağlayan ben

Hayattaki ölümlerde put gibi duruyorum.

 

Ben canavar ruhlu muyum

Bir ölü evinde tek söz söylenmeden

Put gibi duruyorum

 

kimse anlamaz derdimi

Ben uzaklarda olmalıyım, çok uzaklarda

Bir yakınım öldümü.

Behçet Necatigil Şiirleri


8. Sevda Peşinde

Ben artık bulunduğun şehirden gittm,

İnsan kuş misâli!

Sen hâlâ

O kalabalık evde olmalısın,

Gelip gidenin çok mu bari?

Üzgünüm Leyla,

Dünya hali!

Behçet Necatigil Şiirleri


9. Şayet Aşk

ebemkuşakları altında

bilmem dikkat ettn mi

uzakların güzelliği

yaz yağmurundan sonra

 

şayet aşkın rahmeti

gün olur kesilirse

altın kemerler gibi

hatıralar önümüzde

 

hadi ver ellerini

ufkumdan esen samyellerine

sabahın serini

karışşın ellerine

Behçet Necatigil Şiirleri


10. Nilüfer

Ben oraya koymuştum, almışlar,

Arasına sıkışık saatlerin.

Çıkarır bakardım kimseler yokken;

Beni bana gösterecek aynamdı, almışlar.

 

Kışken ilkyaz, sularımda açardı

Buzlu dağlar gerisine kaçıracak ne vardı?

Eski defterlerde sararırmış yaprak.

Beni bana gösterecek anlamdı, almışlar.

 

Bir ışıktı yanardı gecelerde;

Akşam, çiçekler uykuya yattı,

Sardı karşı kıyıları karanlık- -

Beni bana gösterecek lambamdı, almışlar.

Behçet Necatigil Şiirleri


11. Gençken I

Niçin ölümden bahsediyorsun

Bu sevda nerden esti

Şairler yazmadan önce

Kimse ölümü sevmezdi

Sen onlara bakma

Geldin gidiyorsun

Kimin var seni düşünür

Bu yol deli dolu yürünür

Yakındır iki büklüm

Ararsın gençliğini

Elinde fırsat varken

Beğen beğendiğini!

Behçet Necatigil Şiirleri


12. Dönme Dolap

Nerden niçin mi geldim

Bilmeden bir şey diyemem, ya siz?

Hem hiç önemli değil

Geldim, yer açtılar, oturdum

Girip çıkanlar vardı

Zaten ben geldiğimde.

Başka şeyler de vardı, ekmek gibi, su gibi

Gülüşler öpüşler ne bileyim hepsi

Doğrusu anlamadım bir düğün dernek mi

Sonra da kimileri düşünceli, durgundu

Gidenler neye gitti doğrusu anlamadım

Zaten ben geldiğimde.

Bir lunapark mı bir konser bir gösteri

Bilmem pek anlamadım önüm kalabalıktı

Sıkıştığım yerde vakit çabuk geçti.

Bak dediler baktım pek bir şey göremedim

Hem her yer karanlıktı

Zaten ben geldiğimde.

Benim tek düşüncem büzüldüğüm köşede

Nasıl çekip gideceğim kalk git dediklerinde

Çünkü çıkmak sıkışık sıralardan mesele

Kalkacaklar yol vermeye bakacaklar ardımdan

Az mı söylendilerdi şuracığa ilişirken

Zaten ben geldiğimde.

Behçet Necatigil Şiirleri


13. Karasevda

Delicesine daha dün

Kitaplara düşkündü,

Almış yürümüş serserilikte.

Akıl bu, evi barkı bırak da sen

İğri büğrü sokaklara dal

Geceyle birlikte.

 

Bir kız sevmiş yakın zamanda,

Bahse lüzum var mı geçmişten?

İflah olmaz sanırım,

Geçti iş işten!

Behçet Necatigil Şiirleri


14. Filigran

Kimi kâğıtlar

Aydınlığa tutsanız

Çizgi, resim, bir şekil.

Ya da gizli mürekkeple yazılmış

Boş görünen sayfa

Okunur ısıya yaklaştırınca.

Kimi şiirler

Okunur arkasında

Kendi ateşiniz varsa.

Behçet Necatigil Şiirleri


15. Bir Birey, Bir Rapor

Umutların bittiği, anıların yıkıldığı

Çokların artık bizden bıktığı

Anlaşılmıştır.

 

Haykırı bu şiire çok aykırı

Karanlık geçlere kalındığı

Eski vardiya yalnızlığın arttığı

Anlaşılmıştır.

Behçet Necatigil Şiirleri

İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR
Victor Hugo ŞiirleriPir Sultan Abdal Şiirleri
İlhan Berk ŞiirleriHaydar Ergülen Şiirleri
Murathan Mungan ŞiirleriErdem Bayazıt Şiirleri
Neyzen Tevfik ŞiirleriDidem Madak Şiirleri
Yusuf Hayaloğlu ŞiirleriCahit Sıtkı Tarancı Şiirleri

HABERE YORUM KAT
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış yorumlar onaylanmamaktadır.
2 Yorum